Strona:PL Juliusz Zeyer - Raduz i Mahulena.djvu/9

Sancha, Neklan, Raduz i Mahulena) — komedye (Stara historya, Bracia, Z dni różanego rozkwitu, Dziw miłości).
 Po tematy sięgał w najrozmaitsze epoki i strony świata, a wszędzie oddając z niesłychanem poczuciem koloryt miejscowy, odsłaniał jednak samo dno niezmiennej w istocie swej duszy ludzkiej. Do najwyższej wzniósł się doskonałości w Wyszehradzie, Brandanie, Plojharze, Króla Kofetui, Trzech legendach o krucyfiksie i Neklanie.
 Zeyer był wielkim i szczerym przyjacielem narodu naszego. Poeta pochodził z rodziny alzackiej; jego dziad, opuściwszy swą ojczyznę, przywędrował w ubiegłem stuleciu do Czech. Prywatnemu pamiętnikowi zawdzięczamy ciekawe szczegóły o tem, jak Zeyer został literatem.
 Oto, otrzymawszy mały spadek, wynoszący kilkaset franków, zwiedził Rosyę i spędził już w Petersburgu dwa miesiące, gdy ukazujące się dno sakiewki przypomniało mu, że albo należy myśleć o powrocie, albo też o znalezieniu jakiegoś zajęcia. Znajomość kilku języków i ukończone właśnie studya uniwersyteckie pozwoliły mu z łatwością znaleźć miejsce w arystokratycznym rosyjskim domu; został mianowicie mentorem syna Hr. Wałujewa, jak się później dowiedział, ówczesnego prezesa ministrów. Ale ustąpmy głos samemu poecie, którego opowiadanie mieści się w prywatnym pamiętniku:
 „Z Wałujewami spędziłem bardzo przyjemne chwile. Pojechaliśmy nad Tegernsee, gdzieśmy przebywali dwa miesiące.”
 „Była to rodzina bardzo przyjemna. Sam minister człowiek głęboko wykształcony i utalentowany, był literatem, a jego powieść, którą