Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.1.djvu/422

316

JAN KASPROWICZ

  Tęskną ulatać myślą na łan Jawy,
 Nad brzeg Gangesu, w zapachy Ceylonu,
Lub gdzieś pod murem chińskim marzyć aż do skonu!...

 VII.
 Lub jaki czar to wieje w tym przypadku,
  Gdy, zobaczywszy, że ostatnie spodnie
 Nazbyt się mocno wytarły na . . . . . .
  Umiesz się przenieść, gdzie jak istne kłodnie
  Piętrzą się stosy materyi lub modnie,
 Z szykiem paryskim wyrobione »sztuki«,
  Gdzie krępy majster patrzy na świat godnie,
 Dumny i szczęśliw, że jego nauki
Owoce umią cenić gładkie szlifobruki.

 VIII.
 Jakich obrazów stąd fantazya pełna,
  Jakich refleksyi strzelają potoki!
 Oto naprzykład patrzcie, co za wełna:
  Ich właścicielki pasły się, gdzie stoki
  Gór andaluskich lecą w jar głęboki,
 Lub gdzie bifsteków i Lira kołyska
  W mgieł Manfredowych otulona zmroki,
 Lub cień swych ruin Bagczysaraj ciska,
Gdzie śni przy szmerze fontan zaklęta huryska...

 IX.
 Albo ta derka! albo ta koszula!
  W podwójne garby zbrojne dromadary
 Włos na nią dały, że jest godną króla!
  Krocząc przez pustyń piaszczyste obszary,
  Gdzie prostopadłe dopiekają skwary
 Nie śniły pewno w tej bezmiernej głuszy,
  Jakie po śmierci będą szerzyć czary,
 Od katarowych broniąc nas katuszy —
Tak, nosów naszych broniąc i... jaegrowskiej duszy.