Właściwie jednak można to uznać za mieszane wiersze z parzystemi rymami. U Słowackiego rymy, wewnątrz wierszy umieszczone, nie są porozkładane tak równomiernie, jak tutaj, choć i tu nie zawsze wypadają jednakowo, np. w ostatnich wierszach:
I po rozłogach
po leśnych drogach echem ten krzyk się odzywa.
i leci skarga lękliwa od góry do góry
i kiedyś może przedrze się przez chmury do nieba.
Prostsze tułaj są rytmy Bronisławy Ostrowskiej (urodzona 1881), której wiersze proste, choć w literaturze niezwykłe, przypominające rytm pieśni ludowych, składają się na utwór »O słonecznej cud królewnie i rybaku baśń« w »Chimerze« VI, 411: szesnaście dwuwierszy w rytmie 4 + 4 + 5:
Cud królewna złotowłosa, piękna jak zorza,
Siedzi w słońcu na tarasach nad brzegiem morza.
Włosów swoich swój gorący warkocz harfiany,
Opuściła na topiele, na srebrne piany...
»Po kwiatach« ma rytm zupełnie pospolity (5 + 6) i tylko niezwykłą budowę zwrotki z rozłożeniem rymów: a b a b a:
Chciałabym umrzeć w bladą noc sierpniową.
Na jakiejś łące zielonej i cichej,
Gdzieby mi gwiazdy spadały nad głową
I lilij polnych szeptały kielichy
Dziewiczej woni tajemną rozmową...
Inne rozłożenie rymów w pięciowierszowej zwrotce utworu »Jaskółka«:
Czarna jaskółka leci w dal
Nad głębie wodnych toni...
Czarna jaskółka leci w dal,
A cień jej cichy pośród fal
Wciąż goni ją i goni...
Jeszcze inaczej w przekładzie. Oskara Miłosza »Wiatr« w »Zdroju« VII, 5:
Jam jest radosny wiatr, da-leka, śmiała złuda
O licu złotych pustyń || i o płaszczu słońca.
Kiedy mnie z mych dalekich władztw wypłoszy nuda,
Tedy uciekam w dal, a || stopa moja trąca
Ciężkiego oceanu || pierś, co śni bez końca...
W pierwszym wierszu miejsce średniówki przypada w środku wyrazu; w innych też wierszach rytm łatwo może się zmącić,
