i dosyć jéj siano, Duńczewski jeszcze powiada:
W Lipcu z nie małą nadzieją,
Gospodarze rzepy sieją,
Ci na Kiliana dolą,
Inni Małgorzatę wolą..
Dnia 2. Lipca Nawiedzenie N. Panny Maryi wróżyło, jeżeli deszcz padał, czterdzieści dni dżdystych.
(1704) Gdy w Nawiedzenie deszcz pada,
Czterdzieści dni ulewa nie lada.
Dnia 4. przypadało św. Prokopa, a
O świętym Prokopie,
Żyto w snopie (?)
Inni mówią!
Święty Prokop,
Marchwi ukop.
Słuszniéj o żniwach mówi przysłowie, tyczące się się d. 15. Rozesłania Apostołów:
Ledwie miną rozesłańce,
A już z sierpem zaczną tańce.
Toż samo oznacza inne o Maryi Szkaplernéj, d. 16:
Wraz z Szkaplerną Matko,
Na zagon czeladko.
Z młodego ziarna robiono w początku kaszę (d. 20.):
Na świętego Elijasza,
Z nowego użątku kasza.
Na św. Jakub, d. 25. deszcz był postrachem gospodarzów, a padał dosyć często w téj porze. Oprócz tego że naturalnie kopy w polu psuł, zboże rosło, ale przypisywano mu psucie się żołędzi:
Gdy deszcz w święty Jakub będzie,
Lub przed nim, zginą żołędzie.
Lub:
Gdy deszcz w Jakubówkę,
Nie zobaczysz dębówkę.
