Od 26. Lipca św. Anny, ranki i wieczory poczynały być chłodne, zwiastowała się już jesień:
Od świętéj Hanki,
Zimne wieczory i ranki.
A o św. Marcie (d. 29.) mówiono;
Od świętéj Marty,
Płać za żniwa, dawaj kwarty.
Dla ludu pomimo pracy wielkiéj były to miesiące pociechy, bo plon całorocznego trudu zbierał się pod dach. Zwykle w Lipcu albo najdaléj w Sierpniu odbywały się zażynki i obżynki, uroczystości wiejskie towarzyszące rozpoczęciu i dokonaniu zbiorów. Gromada ze śpiewami stosownemi przychodziła do dworu z wieńcem, przyjmowano ją ucztą i muzyką, a często ochota długo w noc się przeciągła. Najpracowitsze przodownice otrzymywały oprócz tego podarki. Niektóre pieśni tradycyjne są widocznie bardzo stare.
W tym miesiącu rozpoczynały się owoce, w lasach Wołynia i Podola rumieniły się trześnie, pierwsze gruszki przychodziły na św. Małgorzatę, zbierano maliny, na polach niebieskie kwiaty lnu bawiły oko.
Po miastach zamawiano żniwiarzy czyli, jak dawniéj mawiano, żeńczarzów.
Na łąkach zbierano czyli trzęsiono mannę, kmin polny, na stawach trzcinę na pokrycie dachów.
Sierpień przedłużał roboty w Lipcu rozpoczęte, spieszono ze ściąganiem kop pod dach, ze składaniem w sterty,
