Strona:PL JI Kraszewski Para czerwona.djvu/249

cny ekonomista, który sztuki piękne za nieprodukcyjny zbytek uważał, niewiele zajmował się malarstwem i gdy o nim mówił, częste tego rodzaju popełniał błędy. Rozmowa była bardzo wysoko nastrojoną, a Jadwiga oczów ze drzwi nie spuszczała. Otworzyły się one wreszcie i wszedł rozpromieniony Młot, który umyślnie nadał swej twarzy wielki wyraz tryumfu, aby pierwszem wejrzeniem na nią poznać było można, że z dobrą nowiną przychodził. Jadwiga, porzuciwszy wszystkich, pobiegła ku niemu i usłyszała jak jej szepnął:
 — Udało się...
 — Wolny?
 — Wolny.
 — A więc jutro wyjeżdża zapewne?
 — Jakto wyjeżdża? Dokąd? — spytał Młot.
 — Przecież musi uciekać za granicę!
 Młot uśmiechnął się, zżymając ramionami.
 — On za nic w świecie nie opuści miasta. Powiada, że dlatego tylko zgodził się na ucieczkę, aby tu, gdzie jest najpotrzebniejszy, pracować.
 — Ale tu lada chwila wyśledzić i złapać go mogą!
 Młot spuścił głowę.
 — Już chyba pani go przekonasz, że