Ta strona została uwierzytelniona.
XVI.
ŻYCIE I ŚMIERĆ.
Morte! sin fine al mio dolore!
Petrarca.
Petrarca.
Noc! tak — noc jeszcze, nieprędko rozświta,
Nie prędko w mury więzienia,
Promyk słońca ulotny, ukradkiem zawita
Spójrzeć na boleść naszą, łzy i cierpienia!
O! nocy w twojém łonie milczenia; swobody,
Wędrują duchów narody.
I odrodzoném życiem oddychając chwilę,
Budzą się świat obejrzeć i znów spać w mogile.
Nie jedną z świata męką odegnana dusza,
Zlatuje z niebios, grobu popioły porusza,
