Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom IV.djvu/155

 I rzuciła się na krzesełko.
 Stasiowi serce uderzyło, spójrzał po twarzach otaczających go i wszystkie oczy zdały mu się na niego zwrócone. Kilka kobiét patrzyło wyraźnie na nich z widoczną ciekawością, szepcząc między sobą. Niespokojny zwrócił się do Natalij.
 — Zlituj się pani nademną, uspokój mnie, i powiédz mi co to jest?
 Natalja jakby niesłyszała zapytania, po chwilce rzekła do Stasia.
 — Pan słyszałeś zapewne, że Hrabina Julja jest już opuszczoną od lekarzy?
 Na te słowa Staś pobladł, zmięszał się i porwawszy się z miéjsca, spytał żywo.
 — Być że to może —
 — To pewna, odpowiedziała mu Natalja zimno i prawie zapałem jaki okazał, urażona — Hrabia Edward sam nam to mówił, obiecują jéj jeszcze kilka miesięcy konania —
 — I Hrabia ją odjechał? zawołał Staś.
 — O! dobrze zrobił! powiedziała Natalja — piérwszy raz dał dowód taktu — Na