munikat, zredagowany w językach francuskim, angielskim i niemieckim, a zawierający krótki przegląd wypadków na całym świecie. W komunikacie tym była obszerna wzmianka o Opozycji, o Trockim i trockiźmie, — ale zredagowana w tonie tak niesłychanie nienawistnym, że wszyscy byliśmy tem poprostu zdumieni. Po raz pierwszy spotkaliśmy się tam z określeniami takiemi, jak „zdrajcy“, „biali“, „kontr-rewolucjoniści“, „menszewicy“ i t. p. Opowiadano nam tam niestworzone historje o jakiejś „tajnej drukarni“ założonej przez Trockiego, a prowadzonej przez byłego oficera armji Wrangla[1].
To mnie już wyprowadziło z równowagi. Z owym komunikatem w ręku udałem się do „Komendanta“ tej partji gości, do której i ja należałem i mówię mu:
— To wstyd i hańba, abyście pozwalali sobie na podobne kłamstwa wobec obcych gości! Jeżeli naprawdę czujecie się niewinni, a cała ta historja z drukarnią i owym oficerem jest prawdziwą, powinniście natychmiast Trockiego rozstrzelać! A przecież nawet go nie aresztowaliście!
Bo też i nie było do tego żadnej podstawy: owa „drukarnia“ — to poprostu jeden aparat Ronec do powielania, a ów oficer z armji Wrangla, to ajent G. P. U.! Obrzydliwość doprawdy!
W danym momencie jednak zaledwie zaczynaliśmy wyczuwać podobne obrzydliwości w rozmaitych incydentach, związanych z zagadnieniami politycznemi i wewnętrznej gospodarki sowietów jak: rozbieżność zdań co do sprawy Kułaków, co do przemysłu drobnego i ciężkiego, co do we-
- ↑
Piotr Wrangel (1878-1928) – rosyjski wojskowy i polityk niemieckiego pochodzenia, generał lejtnant carskiej Rosji, dowódca „Białej Gwardii“ podczas wojny domowej w 1920, później działacz antykomunistycznej emigracji.
