tysiące analfabetów (6,1% ludności, między 16 a 34 rokiem życia). W okolicach Moskwy procent ten dochodzi do dziesięciu, a po wsiach leżących nieco dalej od Rosji centralnej nawet do 40%.[1]
Szkół buduje się zamało, dla braku funduszów. Dziewięć dziesiątych szkół w Moskwie pracuje na zmiany, — w niektórych szkołach w jednej i tej samej klasie odbywa się nauka na trzy zmiany dziennie. Daty te czerpię z raportu tow. Aleksińskiego dyrektora szkolnictwa w Moskwie. W raporcie swym przedłożonym komitetowi Partji dnia 2 czerwca z. r. Aleksiński dochodzi do wniosku, że jeżeli nie wybuduje się natychmiast nowych szkół w Moskwie i okolicy kosztem jakich 20 miljonów rubli, — wówczas za parę lat będzie się musiało setki tysięcy dzieci pozbawić nawet najelementarniejszej nauki. Podaje też ciekawe cyfry: w samej Moskwie na każde 10 tysięcy mieszkańców wypada: 1,5 szkoły, 0,8 klubów, 0,3 bibljotek, 0,1 teatrów, 0,2 kin, 1,6 kościołów, a blisko 4 lokale sprzedające napoje alkoholiczne („Weczernaja Moskwa“, 2 czerwiec 1928).
Im dalej od centr, tem okrutniej odczuwa się w szkołach demoralizację biurokratyczną. Jeden przykład: „Trud“, organ centralnego Komitetu Syndykatów, w numerze z dnia 29 grudnia 1928 publikuje artykuł o prześladowaniach, na jakie narażone są nauczycielki „jako kobiety“ ze strony
- ↑ Urzędowe te daty odbiegają jeszcze daleko od rzeczywistości. „Izwiestia” z 11 lipca 1929 przyznają zupełnie oficjalnie, że z pośród ogólnej liczby ludności jest 60,4% analfabetów.
