wym w Moskwie, we wrześniu 1928 oświadcza prof. Warga[1], że płaca robotnika rosyjskiego wzrasta procentowo szybciej niż płaca robotnika amerykańskiego. Dosłownie: Płaca robotnika rosyjskiego, łącznie z ubezpieczeniami społecznemi osiągła 134% płacy przedwojennej, podczas gdy płaca robotnika w Ameryce dochodzi tylko do 130% przedwojennej“.
Podobne oświadczenia muszą wywołać pewną reakcję i przyczyniają się tylko do wytworzenia „literatury oficjalnych komunikatów“, nie mającej nic wspólnego z tem, co wszyscy mówią, widzą i myślą.
Bo, że kryzys istnieje, to już dziś wszyscy wiedzą. Od roku już brakuje, i niewątpliwie długo jeszcze będzie brakować w Rosji zboża, masła, oliwy, herbaty, papieru, manufaktury, skóry, żelaza, materjałów budowlanych. Koszty utrzymania wciąż rosną i nawet po wysokich cenach trudno dostać artykułów pierwszej potrzeby. Uczciwy obserwator niema prawa mówić w tonie pewnego oficjalnego optymizmu, któremu życie wyraźnie kłam zadaje.
Trzeba mówić prawdę, tak jak jest rzeczywiście. Prawda, że produkcja doszła do wysokości przedwojennej, — równocześnie jednak liczba ludności zwiększyła się o 10 miljonów, co znaczy, że konsumcja na głowę, przy 145 mil jonach dusz, musiała spaść o jakie 7—8% w stosunku do przedwojennej. Aby mówić o prawdziwem uprzemysłowieniu kraju, nie wystarczy budować corocznie nowe fabryki; trzeba, by przemysł na ogół rozwijał się i rósł w szybszem
- ↑
Jewgienij Samujłowicz Varga (1879-1964) – ekonomista marksistowski węgierskiego pochodzenia.
