rozbieżne, operuje się masą cyfr, które wkońcu zaczynają budzić raczej nieufność i ma się wkrótce wrażenie, że podejmuje się walkę wśród ciemności.
Wojny, blokada i rewolucja zniszczyły w roku 1920 kompletnie produkcję w Rosji, która spadła mniej więcej do jednej piątej produkcji z r. 1913, a w niektórych okręgach, zwłaszcza górniczych, nawet do zera. W ciągu pięciu lat względnego spokoju, robotnicy rosyjscy, zdani zupełnie tylko na własne siły, odbudowali w znacznej mierze swe warsztaty pracy, doprowadzając niejednokrotnie produkcję do poziomu przedwojennego. A nie zapominajmy o tem, że robotnicy rosyjscy oparli całą produkcję na zupełnie nowej organizacji, dotychczas nigdzie na świecie nieznanej i nie stosowanej, że zatem byli pionierami na tem polu. Ostateczne zwycięstwo odnieśli w roku 1925.
Nie miałoby celu przemilczać lub pomniejszać to zwycięstwo; — ale też byłoby bardzo niebezpiecznem pysznić się niem do tego stopnia, by nie dostrzegać wszelkich trudności, jakie się w międzyczasie wyłoniły. A zaraz zobaczymy, że trudności te są wielkie.
Przywódcy partji lubią w wielkich momentach przemawiać językiem zdeklarowanych optymistów. A więc Stalin, opierając się na starym tekście Engelsa[1], oświadcza i udowadnia, że Z. S. S. R. zrealizował już dziewięć dziesiątych programu socjalistycznego. A więc prasa powtarza w kółko, że rozwój ekonomiczny Z. S. S. R. odbywa się w szybszem nawet tempie, niż w Stanach Zjednoczonych. A więc na VI kongresie międzynarodo-
- ↑
Friedrich Engels (1820-1895) – niemiecki filozof, socjolog i działacz rewolucyjny, współpracownik Karla Marksa.
