potężną siłą, iż zachwiał odrazu całą polityką i sprowadził kryzys zbożowy. Od chwili gdy poczęto sobie zdawać sprawę z niebezpieczeństwa i wypowiedziano „wojnę kułakom“, — „Prawda“ notuje co dnia wypadki pożarów, zabójstw, morderstw politycznych, których bez przesady można liczyć już na miljony.
A „kułaki“ umieją się brać sprytnie do dzieła. „Prawda“ rejestruje ustawicznie rozmaite próby podejmowane przez nich celem zjednania sobie wszystkich warstw ludności, nawet najbiedniejszej: pożyczają innym zboża, nasienia, sprzętu gospodarczego, starają się zdobyć popularność, to znów występują jako najzapaleńsi zwolennicy sowietów lub demonstrują swą religijność. Odnosi to wszystko pożądany skutek. W okolicy Nowo-Sybirska, w obwodzie Bugrińskim, na 27 przewodniczących Sowietów wiejskich, musiano 14 odwołać.
„Kułak“ nie jest jakąś postacią mityczną, nie jest też istotą złośliwą, ni jakimś Machiawelem[1] lub wielkim politykiem. Jest on nieuniknionym, zupełnie realnym wynikiem ekonomicznym systemu drobnej własności i wolnego handlu. Kułak, to zwyczajny sobie człowiek, przyszły kapitalista, broniący wszelkiemi sposobami swych interesów, biegnących bardzo często po jednej linji z interesami licznych innych wieśniaków (bo i oni żyją w takich samych warunkach i mają takie same aspiracje). Nie należałoby go ani ignorować, ani prześladować, ani tem mniej niszczyć i zwalczać zapomocą czysto administracyjnych zarządzeń. I tu dopiero występują w całej pełni wszystkie
- ↑
Niccolò Machiavelli (1469-1527) – florencki prawnik, filozof polityki, historyk i dyplomata; twórca doktryny politycznej nazywanej makiawelizmem.
