błędy polityczne popełnione na wsi. Z końcem roku 1925, kiedy skutkiem zwłoki w dostawie zboża ze strony włościan rząd znalazł się po raz pierwszy w kłopocie, Bucharin[1] woła do chłopów: „Starajcie się wzbogacać!“ Bucharin cofa się wkrótce, ale na XIV kongresie partji, mimo opozycji Zinowiewa[2], uchwalono pozostawić chłopom zupełnie wolną rękę. Przez dwa lata utrzymuje się teza, że niema powodu obawiać się kułaków, że dzięki kooperatywom odbywa się po wsiach ewolucja w kierunku socjalizmu, że ci którzy mówią o jakiemś niebezpieczeństwie wiejskiem, to złośliwi pesymiści. I następny, XV kongres (w grudniu 1927) podtrzymuje tę tezę, ale pod presją opozycji uchwala dążyć do kolektywizacji gospodarstw wiejskich przy równoczesnem zwalczaniu elementu kapitalistycznego. A w sześć tygodni później wybucha kryzys, partja wypowiada walkę „kułakom“, których teraz nagle odkryto i wydaje przeciw nim drakońskie zarządzenia. Zboże zaczyna nadchodzić, ale przesilenie jeszcze się zaostrza. Więc po paru miesiącach partja postanawia cofnąć wszystkie wyjątkowe rygory, stara się uspokoić włościan, podwyższa ceny zboża. Ale trochę już za późno: przesilenie ekonomiczne szaleje. Po nieudanej próbie pacyfikacji wojna z kułakami rozpoczyna się znów w najlepsze. Tak dziś sprawy stoją.
Jeszcze rok temu wedle cytowanej przez Rykowa oficjalnej statystyki, rezerwy zboża u chłopów wynosiły około 600 czy 700 miljonów pudów. Czy statystyka fałszywa? Czy owe zapasy zboża jeszcze dotąd są pochowane? Ta druga hipoteza wy-
- ↑
Nikołaj Iwanowicz Bucharin (1888-1938) – radzecki polityk, działacz partii bolszewickiej.
- ↑ Grigorij Jewsiejewicz Zinowjew (1883-1936) – działacz ruchu bolszewickiego, rosyjski socjaldemokrata i komunista żydowskiego pochodzenia.
