miljony drewnianych pługów jest w użyciu, a o nawozach sztucznych nic nie wiadomo; 2) Przyrost ludności, której ogólna liczba w czasie od r. 1914 do 1926 zwiększyła się ze 135 na 145 miljonów, mimo wojny i klęski głodowej; 3) niski stan przemysłu wytwarzającego w niewystarczającym stopniu te towary, których wieś potrzebuje; — stąd wygórowane ceny manufaktury a niskie ceny zboża; 4) wyniki systemu biurokratycznego po wsiach, wypaczającego stosowanie wszelkich dekretów, umożliwiającego prawdziwym kułakom ukrycie ich mienia, a uderzającego całem ostrzem w wieśniaków średnio zamożnych, — i wreszcie 5) świadomy opór bogatych wieśniaków, z których każdy marzy tylko o polepszeniu swej sytuacji i o zamienieniu się nieznacznie w małego kapitalistę.
Chłop bogaty „kułak“, to przyszły kapitalista, jak go określił Lenin. Czy przedstawia on jakąś potęgę w ustroju społecznym, — na ten temat toczyły się długie i namiętne dyskusje. W ciągu roku 1925—1927[1] większość partji zaprzeczała temu, opozycja natomiast utrzymywała, że tak jest istotnie. Odnośne statystyki ulegały dużym a ciekawym wahaniom. Sfery kierownicze Partji twierdziły, że na całym obszarze Z. S. S. R. może być najwyżej 5% kułaków; opozycja utrzymywała, że 10%, a może i więcej...
Ale wpływ jaki wywiera jakaś grupa społeczna nie zależy tylko wyłącznie od jej siły liczebnej. Podobnie jak na Zachodzie jeden miljoner posiada nieskończenie większy wpływ niż cała gromada drobnych ludzi, — tak samo i po wsiach rosyjskich wpływ bogatego chłopstwa objawił się nagle z tak
- ↑
Prawdopodobny błąd w druku.
