Ta strona została uwierzytelniona.
WCZORAJ I DZIŚ
Tosamo słońce i góry, co przed laty
o wschodzie złoty miód promienny piły,
czas inny stąpał po mchu rosochatym
i inni ludzie krzepili tu siły.
Szli na Świnnicę, Zawrat i Granaty,
by łowić wolność po perciach zawiłych,
kędy zmierzch wodzi swe liljowe swaty
dzwonkowym szlakiem co w kielichach tliły.
Wdole się budzą przeszłości Erynie,
Potok Pańszczycki jakieś ględzi echa,
jak lud, co chłostę odcierpiał niewinnie.
Niebo swój namiot oparło na wierchach
co w Czarnym Stawie spoiły się w skrzynię,
skąd Wóz Gwiaździsty o zmroku wyjechał.
