przed laty w Horodnicy[1], drugie Trembowli[2], trzecie w Podhajczykach Justynowych[3].
Grób odkopany w Horodnicy zawierał szkielet skierowany głową na południowy wschód, nogami na północny zachód(?), przy którym były następujące przedmioty: siwy dzbanek, takiż garnuszek, zielony puhar szklany, krążek od wrzeciona, szlifowane paciorki kornalinowe, pieścionek z drutu bronzowego, szpilka żelazna i dwie fibule bronzowe ze skrzydełkowemi pochewkami.
Cmentarzysko trembowelskie zostało przeważnie zniszczone. Groby szkieletowe w Podhajczykach miały zawierać naczynia i monety. Prawdopodobnem jest, że z tej epoki pochodzi także grób szkieletowy odkryty w Uwiśle[4], w którym znaleziono małe naczynie przy pomocy koła zrobione, naszyjnik z muszli, kła dzika i szczęki rybiej, ozdobną spinkę bronzową (sprzączkę od pasa), grzebien kościany i niezupełne wędzidło (!) końskie. Do tej grupy pomników należy niezawodnie kurhan w Hleszczawie[5], w którym ukazał się grób szkieletowy z ozdobnem naczyniem rzymskiem.
W tym rzędzie pomników znajdują wytłómaczenie liczne paciorki Muzeum im Dzieduszyckich, uzbierane przez p. Obremskiego na lanie dworskim „Debety“ koło Przewodowa (Tabl. XIII). Są one dla nas cenną wskazówką, że w tej miejscowości ukrywają się w ziemi ważne pomniki z epoki cesarstwa rzymskiego.
Wśród licznych egzemplarzy szklannych i kamiennych rozmaitych kolorów wyróżniają się perły kryształowe l. 7–18 (białe, szare, zielone i czerwone), znane nam dobrze z cmentarzyska psarkiego. Zielona perła l. 29 prążkowana przypomina znowu żywo perły cmentarzyska gackiego. Paciorki l. 19 i 29 wykonane z masy żółtej mają oczka niebieskie, ujęte w białe obwódki. Czarna perła dwustożkowa l. 30, tudzież fragmenty l. 27, 26 są ozdobione zygzakowatemi liniami malowanemi na biało, czerwono, żółto i zielono, jak u perły z Zalesia.
Zestawiony materyał kulturalny z Galicyi wschodniej wzrośnie bardzo, gdy weźniemy pod uwagę cały inwentarz przemysłowej osady odkrytej przez podpisanego koło Niesłuchowa w dorzeczu Bugu[6]. Należy ona do tej samej epoki jak świadczą fibuły, grzebyki kościane i wspaniałe fragmenty ceramiki siwej.
Dokładne studyum garncarstwa „Grabarki“ niesłuchowskiej rzuci niewątpliwie także światło na trudne zagadnienie dotyczące pierwotnych siedzib Słowian, gdyż w tem kole pojawiają się poraz
