Strona:PL Gustawa Jarecka - Stare grzechy.pdf/14

siaj każdy za nauką. A Zygmont spodobał mu się. Głowę, powiada, ma. No to uradzilim go do tej gimnazji dać.
 Kaliński zdumiał się. — Jakże, toć szkoły nie skończył?
 — No do gimnazji małe też chodzą i lepsza nauka, tylko kosztuje dużo. Więcem dziś u pana Stenzla była.
 — Jaki on stary? — przerwał Kaliński, bo mu się już trochę szczegóły przykrzyć zaczęły.
 — Osiem w dziewiątym. Duży jest, tylko mizerny. Za ojcem.
 — I przyjeni? —
 Czerwona twarz kobiety rozjarzyła się radością.
 — Piece będzie palił i naukę zadarmo dostanie, mówił pan Stenzel.
 — Uczony będziesz — zaśmiał się Kaliński, biorąc chłopaka za ucho i niby od niechcenia dodał. — A ten z krewności to młody taki? Z panną Trudą żem go widział wczoraj.
 — On Kongresowiak, zdaleka, z Nieszawy.
 W zapadającym mroku wieczoru zabrzmiały piskliwe, doniosłe głosy. Naprzeciwko po niebrukowanej ulicy szło kilka dziewcząt. Jedna z nich szczupła, czarna obejrzała się w stronę młyna.
 — Truda, gdzie idziesz? — zawołała Jeziorowska.
 Dziewczyna podeszła bliżej i przystanęła. — Do miasta.
 — A ociec w domu?
 Uśmiechnięty Kaliński wtrącił szybko. — Dobry wieczór pannie Trudzie. Ze mną się nawet nie przy-