Strona:PL G Füllborn Izabella królowa Hiszpanii.djvu/84

czas wycieczki on może być naszym rycerskim opiekunem!
 — A jeżeli się wygada? — niedowierzająco zarzuciła Paulina.
 — Już to mnie pozostaw margrabino — zbliża się — dobrze więc!
 Izabella wystąpiła z cienia drzew — młoda dama jej dworu szła za nią.
 Nadchodzący, który od tak dawna, w mało zwiedzanym, nieco zdziczałym parku, żadnego człowieka nie spotkał, spojrzał i nagle ujrzał przed sobą jakby z pod ziemi wyrosłe dwie mimo okrycia lekko bujające dziewicze postaci.
 — Ach — Don Serrano — przechadzasz się także w pośród letniej nocy? filuternie, lecz z miłym uśmiechem zapytała młoda królowa, i zdjęła z głowy zasłonę.
 — Królowa! — szepnął zdziwiony Franciszek.
 — Ona sama — ale w tej chwili tylko Donna Izabella, która wychodzi na naukową wycieczkę, i ma przytem szczęście spotkać kawalera, który zapewne nie odmówi mnie i margrabinie towarzyszyć i być naszym obrońcą. Zaprawdę, nasz tajemniczy zamiar zaczyna sprawiać mi coraz większą przyjemność!
 Serrano ukłonił się.
 — Duszą i ciałem jestem na usługi Waszej Królewskiej Mości! — wymówił półgłosem.
 — Jak pan pięknie umiesz mówić, i jak to wybornie, że pan masz kapę, która pański mundur ukrywa; to tak prawie wygląda, jakbyś pan wiedział o naszym zamiarze. Margrabina przecież wie... Izabella pytająco, ciekawie spojrzała na swą zatrwożoną towarzyszkę.
 — Nie widziałam Don Serrany od wieczoru, w którym moja królowa z kawalerem rozmawiała, odpowiedziała Paulina, szybko na znak większej pewności kładąc rękę na sercu.