Strona:PL G Füllborn Izabella królowa Hiszpanii.djvu/575

prawdę! Jeżeli zaś i to jest nam cierpkiemi słowy odmówione, jeżeli po zamku rozgłaszają, że król otrzymał od was ostre napomnienie — to, moja pani, pozostaje jedynie do wyboru krok jakkolwiek ciężki, ale stanowczy! Przychodzę więc ośwadczyć to pani!
 To postanowienie małżonka zbyt nieprzyjemnie dotknęło Izabellę — musiała się zastanowić, musiała pierw poznać całą jego wagę. Ta nagła wiadomość nie tylko dotknęła jej serce, ale i rozum.
 — 1 cóż to skłania was do obstawania przy dziwnym waszym zamiarze? — spytała nakoniec.
 — Nic, jeżeli ten zamiar za dziwny uważacie!
 — Pragnę dowiedzieć się, co was skłania do oddzielenia waszej rezydencji od mojej?
 — Pozwól mi pani mówić otwarcie! Z mojej strony przebaczenie wtedy tylko nastąpią gdy pani Narvaeza od dworu usuniesz!
 Izabella słysząc te ostre i wyzywające słowa małżonka, nagle z całą dumą powstała.
 — To nigdy nie nastąpi, Franciszku z Assyżu! My tylko przebaczać możemy, ale nie wy!
 — Skoro tak, to pozostaje mi tylko polecić się względom pani. Jeszcze dzisiejszej nocy przenoszę moją rezydencję do Aranjuezu!
 Król ukłonił się. — Więc Narvaez pozostaje — szepnął pytająco.
 — Pozostaje, Franciszku z Assyżu! Nas groźby nie straszą!
 — Za godzinę będziemy daleko od Madrytu!
 I król znikł poza portjerą.
 Izabella spojrzała za nim widocznie rozgniewana; nieznany książę, którego królem zrobija, nagle ośmielił się wystąpić przeciw niej w sposób, którego się bynajmniej nie spodziewała. Miała do wyboru pomiędzy Narveazem, który