Strona:PL G Füllborn Izabella królowa Hiszpanii.djvu/352

 Królowa zadrżała: ową zatem czarno ubraną nieznajomą kochał on goręcej i dawniej jak ją; tego było za wiele dla dumnego, pałającego serca Izabelli!
 — I Franciszek Serrano był dzisiaj wieczorem u owej Henryki?
 — Szukał w pałacu przy ulicy Granada, ale Don Azzo, teraźniejszy opiekun Henryki, postarał się, aby nikt nie mógł się do niej dostać — Franciszek Serrano nie znalazł kochanki, do której tak mocno tęskni!
 Izabella uśmiechnęła się tryumfująco.
 — Jakimże sposobem zawikłał się w walkę? spytała nakoniec.
 — Na schodach pałacu spotkał się z trzecim kochankiem Henryki!
 — „O wielce upragniona piękności!“ z pogardą szepnęła królowa; potem dodała głośno:
 — Kiedyż Franciszek Serrano znowu ją zobaczy?
 — Jutro wieczorem! Azzo wydali się ze swojego pałacu, a niecierpliwy książę znajdzie sposobność dostania się do upragnionej.
 — Mówisz, że nikt obcy nie może się dostać do pałacu; powiedzże, jak tam wejść, aby się widzieć z Henryką? ze wzrastającą niecierpliwością spytała królowa.
 — Pięć wejść ujrzysz przed sobą; trzy nęcą cię całym przepychem i pięknością, jakich tylko ręka ludzka dokonać mogła; tych trzech wejść unikaj, one cię na błędną drogę wprowadzą! Dwa inne są niezmiernie ciemne, okrywa je noc głęboka. By wejść na górę, wybierz wejście z prawej strony; weź z sobą światło; o godzinie dziesiątej wieczorem znajdziesz Don Serranę u Henryki!
 — Wybornie! pomyślała Izabella; teraz brak mi tylko powodu dla dostania Henryki w moc moją; może mi i w tem dopomoże jasnowidząca!