był znowu w Burgosie?“ — rzekła chwilowo ostrym, lecz ciekawość i obawę zdradzającym tonem. — „Właśnie myśleliśmy dzisiaj o dekoracji dla walecznego księcia!“
W jednym z apartamentów skrzydła kościelnego, które z apartamentami królowej połączone było bezpośrednim korytarzem mieszkała od kilku dni pobożna, i jak zapewniał ojciec Fulgenty, cudownie natchniona zakonnica, którą tenże gorąco zalecał łasce królewskiej.
Izabella, niezmiernie skłonna do wiary w rzeczy nadziemskie i pod wpływem przemowy ojca, kazała wyszukać mniemaną dotkniętą cudownemi cierpieniami, i wkrótce ofiarowała jej mieszkanie w gmachu przy kościele zamkowym, bo zjawienie się zakonnicy Rafaeli del Patrocinio wywarło na niej wpływ szczególny, lecz w każdym razie przychylny.
Towarzystwo dworskie głosiło, że pewnych nocy jakaś niepokonana siła owłada zakonnicą, która wtedy daje dziwne odpowiedzi na tajemnicze zapytania, że zatem ulega niepojętemu jasnowidzeniu i w tym stanie przepowiada przyszłość.
Ponieważ zaś wieść ta tylko pod sekretem przechodziła z ust do ust, więc się rozeszła tem prędzej.
I królowa dowiedziała się o tem; bardzo więc jej było na rękę doniesienie pobożnego ojca Fulgentego, że właśnie w nocy, gdy Franciszek Serrano tak niespodzianie został, zraniony zakonnica Patrocinia usnęła snem magnetycznym.
