Przejdź do zawartości

Strona:PL G Füllborn Izabella królowa Hiszpanii.djvu/238

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

— Gdzie ona jest? gdzie jest moje dziecię? — zawołał wzruszony; — muszę widzieć ich oboje.
— W każdej chwili oczekuje stosownej wiadomości, bądź cierpliwy, będziesz ją miał!
— Kto jesteś, wszechwładna kobieto? Nadaremnie szukam w mojej pamięci, nadaremnie z namysłem patrzę na twą wyniosłą, królewską postawę, którą zgiąć usiłujesz, nadaremnie przysłuchuję się nieznanemu dźwiękowi twojego głosu.
— Nie szukaj, nie słuchaj! Myśl o Henryce, myśl o twojem dziecku.
Uniesiony wzburzeniem i ciekawością, chciał zerwać czarną maskę z twarzy wróżki, ale Aja wymknęła mu się zgrabnym ruchem.
W chwili, gdy niebieskie domino zamierzało ścigać ją, jakiś długoręki pierrot, w szerokiem, białem ubraniu zaszedł mu drogę, biegnąc za uciekającą przed nim piękną kolumbiną, potem tak go inne maski otoczyły, że nadaremnie niektóre z nich usunąwszy, musiał nakoniec zaniechać ścigania wróżki: widział ją jeszcze zdała w tłoku, skinęła nań szyderczo, zdawało mu się, że go dochodzą słowa: — Myśl o Henryce! myśl o twojem dziecku!
Potem nagle znikła mu z oczu.

Rozdział XIX.
PAŁAC SANTA MADRE.

Tymczasem Narvaez, książę Walencji, nabywał coraz większego wpływu, nietylko na królowę matkę, ale i przez nią na młodą królowę. Jeżeli temu człowiekowi bez serca, który nigdy nie znał i nie uczuł miłości, i jak się przeko-