Strona:PL G Füllborn Izabella królowa Hiszpanii.djvu/213

zwać swoją! Spodziewał się, że Henryka zapomni o kochanku lat młodocianych, że mu się nakoniec odda, jeżeli potrafi zabić owego Franciszka! — a zabić potajemnie, by się nie dowiedziała, że dręczonego myślą postradania ukochanej, miłość do takiego czynu doprowadziła, bo utraciłby na wieki ostatnią nadzieję jej posiadania.
 — Dobrze, — rzekł na koniec Azzo, — pomogę ci poszukać tego Franciszka Serrany, ponieważ go kochasz! Zacisnę zęby i zapomnę, że myśli Henryki zajęte są innym człowiekiem — ale jedną rzecz musi za to przyrzec biała kobieta! — dodał pochmurnie, świecąc oczami, a twarz drgała mu namiętną miłością.
 — O szlachetny, dobry Azzo! — radośnie zawołała Henryka: — teraz chętnie idę za tobą! bo mi chcesz pomóc wyszukać Franciszka i moje dziecko!
 — Jedną jednak rzecz musisz mi za to przyrzec, biała kobieto. Musisz iść ze mną, dokąd uznam tego potrzebę, musisz przywdziać ubiór, który ci przyniosę, musisz — do mnie należeć, jeżeli ów Franciszek Serrano już nie żyje!
 Henryka stanęła zdumiona tak nagłym wykrzykiem.
 — Co ty mówisz, Azzo, jeżeli mój Franciszek już nie żyje?
 — Wtedy musisz do mnie należeć! — powtórzył ognisty syn obcej ziemi.
 — O, Matka Boża nie może tak strasznie doświadczać i dręczyć biednej kobiety! — odpowiedziała Henryka, wznosząc ręce w niebo — ja ujrzę znowu mojego kochanka! ją znajdę dziecię moje!
 — Czy przyrzekasz mi to, czego żądam?
 — Wszystko, wszystko, jeżeli tylko znajdę mojego Franciszka i moje dziecię.
 Oczy Azza zabłysły pałającą miłością.
 — A więc dalej naprzód do góry Ora, a potem do Ma-