Strona:PL G Füllborn Izabella królowa Hiszpanii.djvu/129

mu do ucha Bóg wie co, byle tylko jej nie zdradziło i nie zniweczyło planów, które przypadkowo tak szczęśliwie się powiodły.
 Józef podniósł się, powiódł ręką po czole i otarł czerwoną krew z rany, która go ogłuszyła; powoli wróciła pamięć do jego od straszliwego uderzenia jeszcze mocno rozbolałej głowy, podniósł się i poszedł nad brzeg Manzanaresu, ażeby czoło i ranę świeżą wodą ochłodzić. Wydarto mu Henrykę i jej dziecię, a widział z głośno objawioną dziką wściekłością, że mu je wydarł ów cygan, którego on na żądanie oszczędził!
 — Przekleństwo! — mruknął, — gdybym był nie słuchał tej obcej kobiety, ale wpakował chłopu sztylet w piersi, tobym nakoniec oboje miał w mojej mocy... o błogosławiona myśli: oboje, piękną Henrykę i jej klejnot! Jednak bądź co bądź oni muszą być moi, i choćbym miał świat przeszukać i morze przepłynąć, muszą być moi choćby ich broniły całe wojska i bohaterowie... Słuchaj, — szepnął Józef, odstępując od brzegu i wchodząc w krzaki, — jesteś ścigany, to są trzej z gwardji królewskiej! Jeżeli twój brat dostanie cię w swoje ręce, to w każdym razie zgasnąć może dla ciebie światło dzienne; dla tego nie pozwalaj, aby do tego przyszło, tylko zmykaj stąd jak możesz najprędzej... Może mi się uda, z pozostałymi jeszcze trzema szpiegami, którzy na mnie w wąwozie czekają, tych panów tak daleko odprowadzić, że dostaną się w ręce naszej przedniej straży, wtenczas rzeczy przybiorą wcale inną postać, a Don Franciszek ze swoimi przyjaciółmi będzie w mojej mocy, ha!
 Józef wyraźnie usłyszał nadciągających; przysunął się do drzewa, u którego był uwiązany jego arabski ogier, odwiązał cugle i wsiadł na niego.
 W tej chwili po pełnej niebezpieczeństwa jeździe Prim, Serrano i Olozaga z jednym sługą, przybyli do miejsca, w którem z tamtego brzegu dostrzegli czołgającego się