Strona:PL Eliza Orzeszkowa - Melancholicy 02.djvu/256

takie! Myślałem, że jesteś dawnym Zeńkiem, pełnym fantazyi i trochę szalonym.
 Zenon ochłonął już ze zdumienia i spokojnie mówić zaczął:
 — Życie jest doskonałym lekarzem od fantazyi i szałów. Ale i w tych czasach, o których wspominasz, jakkolwiek szalony, nie miałem pociągu do rzeczy szpetnych fizycznie, czy moralnie... To zaś, co przypuszczałeś, byłoby ze wszech względów ogromnie szpetnem...
 — Zapewne, zapewne — potwierdził Wiktor — ale bywają pokusy, którym niekiedy człowiek najuczciwszy oprzeć się nie może...
 — Mogę cię upewnić, że w tym wypadku nie doświadczałem nawet pokus żadnych. Rozalia nie jest ulubionym moim typem kobiecym...
 Starał się mówić tonem żartobliwym, ale z przykrością niewymowną myślał:
 — O czem-że to my rozmawiamy!
 Wiktora zaś ta rozmowa interesowała.
 — Nie jest twoim ulubionym typem — powtórzył, — A jakiż ty masz typ ulubiony? Aha, blondynki! Twoja żona jest blondynką! Bardzo miła osoba. Tylko że wygląda na flegmatyczkę. Musi mieć temperament ogromnie limfatyczny. Te blondynki to tak: albo ogień, albo woda. Jednak przypominam so-