Strona:PL Edgar Wallace - Tajemnicza kula.pdf/90

wiwszy policjanta na warcie Tramor po nocy pracy, gdy przeszukał wszystkie papiery umarłego, udał się na Edward Square i zapukał. Nie czekał długo — otwarły się drzwi i zapytał głos dziewczęcy.
 — Czy to miss Martin?
 — Tak — odrzekła Beryl.
 — Jestem inspektorem policji i chciałbym pomówić z panią.
 Zdawało mu się, że dziewczyna zadrżała.
 — Proszę wejść — rzekła.
 Zaświeciła światło. Ujrzał, że jest w szlafroku. Prawdopodobnie tylko co wstała. Jednak zapewne zamierzała już się ubrać, gdy zapukał. Szybkość, z jaką odpowiedziała na jego zapukanie i jej wygląd, upewnił go w tej myśli.
 — Obawiam się, że mam złe wiadomości dla pani — rzekł, gdy wprowadziła go do pokoju.
 — Czy w sprawie mr. Louby? — spytała szybko. Skinął.
 — Czy on —
 — Nie żyje — odparł spokojnie. — Zamordowany.
 — Zamordowany!
 Podniosła się z krzesła i stanęła dziko wpatrzona w niego.
 — Nie żyje! — powtórzyła i rękę przycisnęła do gardła. — O, nie!
 — Żałuję, ale muszę potwierdzić, że to prawda. Kiedy widziała się pani ostatnio z mr. Loubą? Słyszałem, że była pani z nim zaręczona?
 Nie odpowiedziała. Zdawała się być oszołomiona i sparaliżowana tą nowiną.
 — On umarł — czy pan jest pewny tego? — spytała głucho. — Tak, byłam zaręczona z mr. Loubą...
 — Czy to pani —