Strona:PL Edgar Wallace - Tajemnicza kula.pdf/82

 — Dobrze zrobiłeś — rzekł uspakajająco Brown. — Niech jeden z was pójdzie ze mną — drugi niech zostanie na dole. Jestem komisarzem — Hurley Brown ze Scotland Yard.
 W windzie opowiedział im Miller — wyszedł z przyjaciółką i wrócił o jedenastej. Nie zauważył nic nadzwyczajnego, tylko to, że drzwi jego pana były wciąż zamknięte. Chciał się już położyć spać, gdy przybył portjer ze służącym z mieszkania na pierwszym piętrze. Wtedy zatelefonował. Nie widział nic więcej.
 — O której wróciłeś? — spytał Brown.
 — Dokładnie o pół do jedenastej — godzina biła, gdy wchodziłem.
 — O 9.50 żył jeszcze napewno. O 10.30 nie słyszałeś nic? W kwadrans potem mieszkańcy pierwszego piętra ujrzeli czerwoną plamę na suficie. Musiało upłynąć przynajmniej 10 minut, nim przemokło.
 — Może to jednak nie jest krew — może wywrócił czerwony atrament — poddał doktór.
 — Czy jest atrament w jego sypialni?
 — Tak, sir, tam jest biurko.
 — Spodziewajmy się jaknajlepiej.
 Próbowali wyważyć drzwi, ale oparły się.
 — Przynieś siekierę — rozkazał, a w kilka minut później policjant zaczął uderzać siekierą w drzwi.
 Po drugiem uderzeniu odleciała deska, a Brown włożył rękę szukając klucza.
 — Niema klucza — rzekł — trzeba rozbić zamek.
 Nastąpił deszcz ciosów krzepkiego policjanta i drzwi otwarły się.
 Wejrzeli w wielki, bogato umeblowany pokój — głębokie fotele stały oparte o mury, a podłoga pokryta była wspaniałym tureckim dywanem. Na środku pokoju stało biurko