Strona:PL Edgar Wallace - Tajemnicza kula.pdf/61

 — Czy mam cię odprowadzić do taksówki?
 — Nie, wrócę pieszo. Nie wrócisz ze mną... choćby do bramy...
 — Nie. Mam pewną sprawę... tutaj...
 — Więc jednak idziesz do Braymore House?
 — Mam tam pewną sprawę. Louba pojechał zapewne odwiedzić swą narzeczoną... wróć do domu!...
 — O Frank...
 Przycisnął jej rękę z goryczą i żalem.
 — Wybacz mi, Beryl. Wiem, że chcesz jak najlepiej. Idź teraz. Nic nam nie pozostaje, jak tylko, by każde z nas robiło to, co uważa za najlepsze. Nie mamy już nic do powiedzenia sobie...
 Uchylił kapelusza i stal trzymając go w ręce, aż odwróciła się i odeszła.
 Idąc w kierunku Braymore House wszedł do budynku i zwrócił się do portjera z udaną swobodą i wesołością.
 — Dzień dobry — wciąż tu jeszcze? — zauważył uśmiechnięty.
 — No tak, ja — ależ to mr. Leamington! — zawołał portjer.
 — Przypomina mnie pan sobie? Ale to już dawno temu, gdy brałem udział w budowie tego bloku!
 — Tak. Czas leci, sir.
 — A ognia nie mieliście — poco te nalegania, by wybudować to wyjście, które tak zeszpeciło budynek!
 — Nie, na szczęście nie mieliśmy — zaśmiał się portjer. — Oczywiście, to jest brzydkie z architektonicznego punktu widzenia — ale takie wyjście jest w razie pożaru miłą, wygodną rzeczą, sir!
 — Ma pan rację — a to specjalnie, o ile sobie przypominam, jest świetnie urządzone. Dlatego też tu przyszedłem. Zakładam takie w nowym budynku, przy którym pracuję,