Strona:PL Edgar Wallace - Tajemnicza kula.pdf/152

 — Obawiam się, że się panu nie poszczęściło w pracy, jaką pan sam na siebie nałożył.
 Brown nie odpowiedział, tylko usta jego ścisnęły się trochę.
 — No, pan nie jest jedynym, którego pokonała mgła — pocieszał go doktór — Trainor tańczy także z niepowodzeniem.
 — Dlaczego? — Brown popatrzył ostro.
 — Pomagałem w małem włamaniu się i pościgu. Trainor był rano w mieszkaniu da Costy i ktoś — zapewne da Costa — uciekł stamtąd.
 — To był da Costa? — zapytał Brown szybko.
 — Nie znam go.
 — Czy był to ktoś, kogo pan zna?
 — W każdym razie nie poznałem w nim nikogo — odrzekł Warden. Brown unikał jego spojrzenia.
 — Uciekł więc?
 — Tak. Trainor spodziewa się uzyskać dalsze informacje od człowieka, przyłapanego wczoraj wieczór.
 — Gdzie?
 — W Braymore House, schodzącego od mieszkania da Costy i niosącego coś, co przypuszczają, że zostało skradzione ze skrzyni bronzowej.
 — Nie słyszałem o tem. Kto to jest?
 — Nazywa się Weldrake — widziano go w dniu morderstwa...
 — Nie „Charlie“?
 — Nie, nie!
 Brown zagryzł wargi.
 — Powiada pan Weldrake? Bardzo dawno temu znałem kogoś o tem nazwisku, ale to nie może być ten sam. Czy Trainor wydobył coś z niego?
 — Niewiele. Poszedł teraz do niego, by go dalej badać.