Strona:PL Edgar Wallace - Tajemnicza kula.pdf/135

w jakiej się znalazł, Marshłey był wściekły. — Obecne okoliczności? Jakie okoliczności?
 — Śmierć Emila Louby — odrzekł łagodnie mały człowiek.
 — Cóż to ma ze mną wspólnego?
 — Sądziłem, że jest to wielka strata dla pana.
 — Niech będzie przeklęta ta dziewczyna! — zawołał sir Harry. — Czy już wszędzie roztrąbiła me nazwisko? Dlaczego nie potrafiła przypilnować tego swego młodzieńca? Wówczas Louba żył by, a ja nie byłbym — przerwał. — No, czego pan chce? — zapytał.
 — Zastanawiałem się, czy nie żałuje pan, że odmówił pan wizyty mr. da Costy.
 — Czy nie będę co?
 — Tak... Czy on tutaj nie przyszedł w sprawie zaofiarowania panu finansowania tego zamiast Louby?
 Sir Harry wpatrzył się w niego: mały człowiek uśmiechał się uprzejmie.
 — Kto mówił, że on tu był? — zapytał wkońcu.
 — Widziałem go.
 — Kiedy?
 — Owej nocy, gdy Louba został zabity.
 — Owej nocy było tu dużo ludzi. Co pan ma na myśli mówiąc, że on postawił mi propozycje?
 — Widziałem jak rozmawiał z panem — w tym małym pokoiku wychodzącym na ulicę. Widziałem przez okno... Brał na siebie dużo spraw Louby, a więc... Domyśliłem się, że chodzi mu o to.
 — A, widział nas pan przez okno? A co pan tam robił?
 — Tak sobie spacerowałem.
 — A więc tak! Czy zwykle spaceruje pan wglądając w cudze okna?