Strona:PL Edgar Wallace - Tajemnicza kula.pdf/102

mógł i wyjść dalej. Jest możliwość, że morderca cały czas czekał na górnem piętrze.
 — I zadzwonił po windę? — spytał Trainor sucho.
 — To mógł być przypadek. Dana osoba mogła była dojść do drzwi i zaglądać na dół otworem windy — i niechcąco dotknąć się dzwonka.
 Zapukano do drzwi i Leamington usłyszał głos gospodyni:
 — Doktór Warden chce się z panem widzieć!
 Frank popatrzał na detektywów, a Brown skinął:
 — Proszę, niech wejdzie — rzekł.
 Doktór był szczerze zdziwiony, gdy ujrzał, jakich gości ma Frank.
 — Więc znaleźliście go... Miałem nadzieję, że nie uczyni pan tego, Brown...
 Frank ujął gorąco rękę doktora.
 — Doktorze, był pan wiernym towarzyszem... Nie powiedział pan...
 — Nie widziałem pana — odrzekł doktór Warden. — Jeżeli ktoś tak twierdzi, to się myli. Ale — mówił dalej — przyszedłem zapytać, co złego uczyniłeś w okolicy Braymore House — przypuszczam, że postawiono ci już to pytanie?
 Frank krótko powtórzył swą historję, a twarz doktora, poważniała.
 — Nie — mam takie dalekie wspomnienie, że nie było przewróconych krzeseł...
 — Czy przypomina pan sobie, jak zadzwonił dzwonek windy? — zapytał Brown. — Czy słyszał pan kogoś na trzeciem piętrze?
 Doktór Warden zawahał się.
 — Nie przysięgnę, że słyszałem kogoś — rzekł — portjer powiedział, że tam ktoś jest i mam wrażenie, że tam ktoś był. Co zrobicie z Frankiem?