Strona:PL Dzieła Juliusza Słowackiego T1.djvu/276

 Ty spisz sumaku! ty spisz sumaku!
Między błyszczące rosą czahary,
A tutaj strzelce w stepach Budziaku,
Otoczą wkrótce knieje i jary.
       90 Sumak nie słyszy! sumak nie słyszy!
Bo milcząc strzelce idą na łowy,
 I coraz ciszéj,
 Między parowy,
 Pomiędzy trawy,
       95  Toną i toną:
 A zorza płoną,
 I świt jaskrawy
 Pozłaca niebo na wschodzie.

 O! jakże miło przy rannym chłodzie
       100 Tak się zapuszczać w stepowe knieje.
Jak tajemnicza ta chwila nocy,
Kiedy noc kona, xiężyc blednieje,
Już dzień na wschodzie, a na północy
Jeszcze lśnią gwiazdy, jeszcze lśnią jasno,
       105 I wschód się złoci, blednie, czerwieni,
 Niebo się mieni;
 Gwiazdy w lazurze
 Już gasną, gasną;
 I polne róże
       110  Powstają z rosy perłami. —

 I cicho łowce szli manowcami.
Trzymaj myśliwcze ptaka na dłoni,