Strona:PL Dzieła Ignacego Krasickiego T. 6.djvu/363

znamienite dary, duch boży w sercu i umyśle pomazańców bożych osiada. Directus est spiritus Domini a die illa in David; moc je Najwyższego uzbraja i otacza: egressus est Deus ante te, eo quod unctus sis. Stają się nakoniec rzeczą świętą i osobliwym sposobem własnością bożą, tak dalece, iż ilekroć Pismo królów wspomina, po większej części że są bozkiemi, dodaje. Unctus Domini Christus ejus.
 Nie bez przyczyny zatem w ich poświęceniu obrządków Kościół boży zażywa. Wszystkie przez moc niewidomą działają i są piętna mi tego, co gdy zmysłom w istocie poddawać nie może, powierzchownością oczom okazane jest.
 Nie potrzeba mi się rozwodzić z tłómaczeniem zakrytych w obrządku dzisiejszym tajemnic; do wyboru słuchaczów mówię; dość mi jeszcze wspomnieć ostatnią niemniej dzielną przyczynę do tak sprawiedliwego ze wszech miar monarchy uszanowania.
 Być obieranym od wszystkich, wybranym z wielu na taki stopień, który im wyższy, tem chciwiej pożądany; im dzielniejszy, tem obficiej dogadza; im okazalszy, tem obficiej zdobi; to wszystko w obranej osobie doskonałość i nader wyborne przymioty znaczy. Ten jest los cnoty, Najjaśniejszy panie, iż choć nieszczęśliwa i uciemiężona zazdrością, szanowana zawzdy być musi; dziś kiedy na tronie spoczęła, szczęśliwym związkiem łącząc doskonałość z przełożeństwem, gdy winnego ci poszanowania przymnaża, na pociechę wszystkim dobrym, te bozkie słowa stosować każe: Dilexisti justitiam et odisti iniquitatem, propterea unxit te Dominus tuus. „Kochałeś sprawiedliwość, nienawidziłeś nieprawość i dlatego namaścił cię Pan i Bóg twój“.
 Nie żebym powątpiewał o wierności i uszanowaniu narodu polskiego, sławnego zawzdy kochaniem panów swoich, ale, żebym tem mocniej w tak chwalebnej cnocie potwierdził, po tem wszystkiem, com namienił, pozwólcie niech mi się was słowy Piotra świętego upomnieć godzi: Regem honorificate; króla szanujcie. Nie na powierzchownem ułożeniu, pochlebstwie i ślepej wszystkiego approbacyi, podłych dusz wynalazkach, uszanowanie monarchów zawisło. Radą, prawdą i obroną króla szanować należy; szanować w nim Boga i jego w Bogu, szanować sercem wiernem, umysłem niewzruszonym. kochaniem synowskiem, jednością myśli i woli. Te są prawdziwego uszanowania przymioty a powinności wasze, wiarą, prawem, zwyczajem po wszystkie wieki stwierdzone i przykazane.
 Najjaśniejszy panie! winszować waszej królewskiej mości wywyższenia, możności, dostatków, mocy, powagi, nie jest to znać wspaniały umysł i prawe serce twoje. Do monarchy mędrca, do męża wedle serca bożego imieniem Kościoła i ojczyzny, z miejsca prawdzie poświęconego gdy mówię, tego ci winszować powinienem: żeś się stał namiestnikiem bozkim i będziesz na wzór opatrzności jego wszystkich