Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/448

między tobą a Monkiem. O ileż przewyższasz go sławą i rozgłosem!
 — Więc po cóż mi to czytałeś?
 — Czytałem dlatego tylko, abyś, pierwszy konsula, uchwycił właściwe znaczenie tego ustępu.
 — Jakie? — zapytał Bonaparte z coraz większą niecierpliwością.
 Sir John czytał dalej:
 — „Jakkolwiek krok ten byłby ze wszech miar pożądany dla świata i dla Francyi, jednak J.K.M. nie uzależnia od niego tylko możliwości pokoju trwałego i stałego“.
 Sir John zaakcentował te ostatnie wyrazy.
 — Ach! — wykrzyknął Bonaparte.
 I zbliżył się do sir Johna.
 Anglik czytał dalej:
 — „J.K.M. nie rości sobie prawa narzucania Francyi formy jej rządów i nie narzuca rąk, w które złożona być ma niezbędna władza dla kierowania sprawami wielkiego i potężnego narodu“.
 — Proszę, odczytaj pan to jeszcze raz — rzekł żywo Bonaparte.
 — Proszę odczytać samemu — odpowiedział sir John.
 I podał notę.
 Bonaparte odczytał.
 — Czy to dzięki panu dodano ten ustęp?
 — Nalegałem przynajmniej na to.
 Bonaparte zamyślił się.
 — Masz pan racyę — rzekł. — Jest to dużo. Powrót Burbonów nie jest warunkiem sine qua non. Uznano mnie nietylko za potęgę wojenną, ale i za potęgę polityczną.