Strona:PL Dumas - Pani de Monsoreau T3.djvu/135

dzo jest chory. Dlaczego nie wezwano Mirona? Doktór królewski niedobry jest dla Bussego?
 Służący hrabiego potrząsnął głową, co zauważył książę.
 — Bussy, może masz jakie zmartwienie?... — zapytał Franciszek.
 — Ja nie wiem — odpowiedział hrabia.
 Książę zbliżył się do niego jak kochanek, którego odpychają, a który tem więcej jest uprzedzający.
 — Powiedz mi szczerze, mój Bussy. Może się na mnie gniewasz?...
 — Ja gniewać! o co? Czy na książąt można się gniewać?
 Książę umilkł.
 — Tracimy czas daremnie — rzekł Bussy — lepiej wprost przystąpić do rzeczy. — Potrzebujesz mnie, książę, wszak prawda?... — rzekł hrabia z cierpkością.
 — A Bussy!
 — Powtarzam, że mię potrzebujesz, Mości książę. Nie wierzę, abyś przez przyjaźń mię odwiedził, bo ty nie kochasz nikogo.
 — Bussy! jak możesz mówić mi podobne rzeczy.
 — Mów, Mości książę, czego żądasz ode mnie?
 Książę zarumienił się, lecz że było ciemno, nikt togo nie widział.
 — Nic od ciebie nie chciałem — odpowiedział — bardzo się mylisz. Chciałbym, widząc cały Paryż w ruchu, przebiec ulice i ciebie mieć za towarzysza.
 Bussy spojrzał na księcia.
 — Alboż niema Aurillego? — rzekł.
 — To śpiewak.
 — Mości książę, nieraz do ważnych używali go posług.