Strona:PL Dumas - Kawaler de Maison Rouge.pdf/42

 I Tisson z pokornym uśmiechem spojrzał na Santerre’a.
 — Dobrze... odpowiedziała kobieta, wyjdźcie, to przystąpię do rewizji.
 I mężczyźni wyszli.
 — Moja kochana pani Tison, powiedziała królowa, chciej mi wierzyć...
 — Niczemu nie wierzę, obywatelko Kapet... odparła straszna kobieta, zgrzytając zębami, tylko temu, że jesteś przyczyną wszelkich nieszczęść narodu. Niechno tylko znajdę co podejrzanego przy tobie, a zobaczysz!...
 Czterech ludzi zostało przy drzwiach, aby siłą dopomóc Tisonowej w razie, gdyby królowa opór stawiała.
 Zaczęto od królowej i znaleziono przy niej chustkę z trzema węzłami, która na nieszczęście zdawała się być odpowiedzią przygotowaną na chustkę o jakiej wspomniał Tison.
 Znaleziono także ołówek, szkaplerz i lak.
 — Spodziewałam się tego, powiedziała żona Tisona; miałam słuszność, donosząc urzędnikom, że austrjaczka koresponduje!... Przed kilku dniami znalazłam ślady laku na lichtarzu.
 Księżna Elżbieta i córka królewska nic przy sobie nie miały. Żona Tisona przywołała urzędników, a gdy wrócili z Santerem na czele, oddała im przedmioty znalezione przy królowej. Przechodząc z rąk do rąk stały się one powodem tysiąca przypuszczeń, szczególniej chustka z trzema węzłami długo była przedmiotem domysłów prześladowców rodziny królewskiej.
 — A teraz... przemówił Santerre, odczytamy ci rozkaz Konwencji. Rozkaz polecający rozłączyć cię z synem.
 — Rozkaz więc taki istnieje na prawdę?...
 — Tak jest!... Konwencja musi się troszczyć o zdrowie dziecka, które naród poruczył jej opiece i dlatego nie zostawi go w towarzystwie matki tak zepsutej...
 Z oczu królowej trysnęły błyskawice.
 — Tygrysy!... rzekła, uformujcież przynajmniej akt oskarżenia.
 — Nic łatwiejszego... odezwał się jeden z urzędników, oto jest...
 I wyrzekł jedno z owych niegodziwych oskarżeń, na-