Strona:PL Dumas - Kawaler de Maison Rouge.pdf/263

ny nie zginie; a pan jeżeli co złego zrobisz, tem gorzej dla pana.
 — Wyborny z ciebie filozof, nic cię nie obchodzi, ale do rzeczy, kiedyż przedstawisz mnie ojcu Ryszardowi?
 — Choćby i dziś jeszcze, jeżeli pan chcesz.
 — I owszem. Któż ja jestem.
 — Mój kuzyn Mardocheusz.
 — Mardocheusz, zgoda; podoba mi się to linię. Jakiż mój stan?
 — Białoskórnik.
 — O której godzinie mnie zaprowadzisz?
 — Za pół godziny, jeżeli pan chcesz.
 — Zatem o godzinie dziewiątej.
 — A kiedy dostanę pieniądze?
 — Jutro.
 — Gospodyni już idzie z winem.
 — Więc dziś wieczorem, naprzeciw Conciergérie.
 — Dobrze.
 Patrjota zapłacił i wyszedł.
 We drzwiach piorunującym głosem zawołał:
 — Hej! obywatelko! kotlety z korniszonami! prędzej! bo mój kuzyn Grakchus umiera z głodu.
 — Poczciwy Mardocheusz! — rzekł odźwierny, kosztując wina, które mu nalała gospodyni i robiąc do niej słodkie oczy.