Strona:PL Dumas - Kawaler de Maison Rouge.pdf/191

mnie fanatykiem; gdy rzeczpospolita podpisuje tem samem nazwiskiem już dwadzieścia mniemanych spisków.
 — Nie wierzysz w spiski... — przerwał prezes, — a więc nie wierzysz w pąsowy goździk, za który gilotynowano wczoraj młodą Tison.
 Maurycy zadrżał.
 — Nie wierzysz w podziemie pod ogrodem w Temple, łączące piwnicę obywatelki Plumeau z pewnym domem przy ulicy de la Corderie?
 — Nie... — rzekł Maurycy.
 — A to pójdź, jak niewierny Tomasz i zobacz.
 — Nie jestem na służbie w Temple, więc może tam nie wpuszczą.
 — Teraz już wszystkim wolno tam wchodzić.
 — A to dlaczego?
 — To przeczytaj raport kiedyś tak niewierny. Widzę, że odtąd trzeba aż pokazywać tylko dowody urzędowe.
 — Jakto?... — zawołał Maurycy, czytając raport, więc aż do tego przyszło?
 — Czytaj dalej.
 — Przenoszą rólowę do Conciergérie!
 — Sądzisz więc, że tak postępują tylko na zasadzie urojeń, czczej gadaniny, jak powiadasz?
 — Rozmaite bywają pobudki postępowania...
 — Czytaj do końca... — rzekł prezes.
 I podał mu ostatnią kartkę.
 — Nominacja Richarda na naczelnika więzienia Conciergérie!... — zawołał Maurycy.
 — Królowa tam już jest od dwóch godzin.
 Maurycy zamyślił się głęboko.
 — Wiesz o tem, że gmina... — mówił dalej prezes, — działa z głębokim namysłem, oblicza wszystko, a gdy co przedsiębierze, nie robi tego na żarty. Przeczytaj tajemne doniesienie ministra policji.
 Maurycy czytał.
 „Zważywszy, iż mamy przekonanie, że były kawaler de Maison-Rouge znajduje się w Paryżu, że w rozmaitych miejscach był widziany, że ślady bytności swojej w rozmaitych sprzysiężeniach pozostawił, upraszam wszystkich przełożonych sekcyj o zdwojenie czujności”.
 — I cóż?... — zagadnął prezes.