Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/787

 Kardynał został zwyciężony; nie próbował nawet opierać się dłużej, zbliżając się do księżny, wyrzekł:
 — Zmuszony jestem przyznać, że hrabia Fenix ma zupełną słuszność; akt, który posiada, jest najzupełniej ważny i że objaśnienia, jakich udzielił, zaspokoiły mnie najzupełniej.
 Hrabia się skłonił.
 — Co Wasza Królewska Wysokość teraz rozkazać raczy?
 — Jedno ostatnie słowo do tej młodej kobiety.
 Hrabia skłonił się po raz drugi na znak zezwolenia.
 — Czy wyłącznie z twojej własnej woli chcesz opuścić klasztor w Saint-Denis, do którego przybywszy, prosiłaś mnie o schronienie?
 — Jej Wysokość — powtórzył żywo Balsamo — zapytuje cię, czy z wyłącznie twojej własnej woli chcesz opuścić klasztor w Saint-Denis, dokąd przybyłaś, żądając schronienia. Odpowiadaj, Lorenzo.
 — Tak jest, wyłącznie z mojej własnej woli — odpowiedziała młoda kobieta.
 — Po to, ażeby pójść za swym mężem, hrabią de Fenix?
 — Po to, żeby pójść za mną? — powtórzył hrabia.
 — O! tak — odrzekła młoda kobieta.
 — W takim razie nie zatrzymuję was obojga; byłoby to pogwałceniem uczuć. Jeżeli jednak w tem