Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/786

rej ci odmówili. Po tym zawodzie powróciłeś pan zrozpaczony do Compiégne.
 Kardynał był przerażony.
 — A jakiegoż rodzaju przysług mógłbym się spodziewać od pana — zapytał — gdybym się był do niego udał?
 — Takich, jakich się żąda od człowieka, robiącego złoto!
 — A cóż mnie to obchodzi, czy pan robisz złoto!
 — Tam do kata! kto potrzebuje zapłacić pięćkroć sto tysięcy franków? powiedz pan...
 — Tak jest, właśnie tyle.
 — I pan pyta, co go może obchodzić posiadanie przyjaciela, robiącego złoto? U niego to trzeba szukać tych pięciuset tysięcy franków, których wszyscy inni odmówili.
 — A gdzie? zapytał kardynał.
 — Na ulicy Saint-Claude, w dzielnicy Marais.
 — A poczem poznam ten dom?
 — Po bronzowym łbie gryfa, zdobiącym młotek przy bramie.
 — A kiedyż mogę tam przybyć?
 — Pojutrze, koło szóstej wieczorem, jeżeli łaska, poczem...
 — A potem?
 — Ile razy i kiedykolwiek spodoba się Waszej Książęcej Mości tam przybyć. Lecz nasza rozmowa kończy się w samą porę, bo oto księżna właśnie przestała się modlić.