Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1485

 — Mianowicie?
 — Ale zapewnisz mi pan swoje poparcie?
 — Jakiego rodzaju: pieniężne czy osobiste?
 — Chcę wstąpić do klasztoru, żądam, aby klasztor ten był dla mnie grobem, właściwie idzie mi o to, aby żadna siła ludzka nie mogła mnie stamtąd wyprowadzić.
 — Nie wiele zatem wymagasz pani. Zgadzam się najchętniej.
 — Daje mi pan słowo honoru?
 — Daję je najuroczyściej.
 — Oto jest kasetka; zawiera ona tajemnice które zagrażają królowi i państwu.
 — Znasz je więc pani?
 — Bardzo powierzchownie; wiem tylko, że istnieją.
 — Czy ważne?
 — Straszne.
 — Tajemnice polityczne?
 — Czy nie słyszałeś pan nigdy o istnieniu tajemniczego stowarzyszenia?
 — Wolnomularzy?
 — Niewidzialnych.
 — Słyszałem, ale nie wierzę.
 — Gdy otworzysz pan tę kasetkę; to zapewne uwierzysz.
 — Ach! — zawołał żywo naczelnik — zobaczmy.
 Wziął kasetkę z rąk Lorenzy, a po chwili zatrzymał się i stawiając ją na biurku, rzekł z niedowierzaniem.