„Nareszcie Valençay przyniósł ją księciu, który obnażając się do pasa przy zdjęciu koszuli dziennéj, ukazał towarzystwu widok zupełnéj epilacyi, dokonanéj stosownie do przepisów najświetniejszéj galanteryi owych czasów.
„Książęta i magnaci nie przystępowali do spełnienia małżeństwa, nie przyjmowali od kochanki po raz pierwszy najwyższych względów, nie poddawszy się poprzednio téj operacji.
Nowina o zawarciu ślubów w jednéj chwili rozbiegła się z pokoju po, całym pałacu, i już nie powątpiewano o małżeństwie księcia Orleanu z panią de Montesson, które tyle różnorodnych miało zawad.
Ks. Orleanu żył odtąd w największej jedności z swoją małżonką. Ona mu zewnętrznie oddawała zaszczyty należne pierwszemu księciu krwi; nazywała go publicznie monseigneur, przemawiała z uszanowaniem do księżniczek krwi, ustępowała im kroku i pierwszeństwa wchodząc lub wychodząc, jakotéż w czasie odwiedzin na wielkich pokojach pałacu królewskiego (Palais-Royal.)
Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/25
Ta strona została przepisana.
