Strona:PL Doyle - Zaginiony footbalista (zbiór).pdf/101

 — Nie, proszę pana, wcale nie.
 — Ja tylko pytam — rzekł Holmes łagodnie — Przyznaję otwarcie, że udowodnić tego nie mogę. Ale jest prawdopodobne, bo zaraz po wyjściu pana profesora wypuściliście człowieka, który ukrył się w sypialni. Tego człowieka, który zaglądał do korekty.
 Bannister zwilżył swe suche wargi.
 — Tam nie było nikogo, proszę pana.
 — Ach! to szkoda! Dotychczas mówiliście prawdę, a teraz zaczynacie kłamać.
 Na twarzy indagowanego malował się teraz tępy upór.
 — Nie było nikogo!
 — Ależ przyznajcie się, Bannister, przyznajcie się.
 — Nie, proszę pana, nikogo nie było.
 — W takim razie nie dowiemy się od was niczego więcej. Zostańcie tymczasem tu, koło drzwi do sypialni. A teraz muszę poprosić pana, panie profesorze, by pan się pofatygował na górę i poprosił tu pana Gilchrista.
 Za chwilę wrócił profesor i przyprowadził studenta. Był to chłopak o okazałej męskiej postaci. Szczupły, zgrabny i zwinny. Szedł elastycznym krokiem. Twarz miał jasną i otwartą. Powiódł niebieskiemi oczyma po każdym z nas, aż ujrzał służącego, stojącego w kącie. Wtedy zdjął go blady strach.
 — Naprzód proszę drzwi zamknąć.
 Holmes przybrał poważną, uroczystą minę.