Strona:PL Doyle - Świat zaginiony T1.pdf/45

 — Zsadź mnie w tej chwili — wołała.
 — Powiedz „proszę“.
 — Ty brutalu, zsadź mnie w tej chwili.
 — Chodźmy do gabinetu, panie Malone.
 — Doprawdy, panie — rzekłem, patrząc na jego żonę.
 — Oto pan Malone wstawia się za tobą, Jessie. Powiedz „proszę“, a zsadzę cię.
 — Ach, ty brutalu, no proszę, proszę.
 Uniósł ją w powietrzu, tak, jakgdyby była piórkiem.
 — Nie powinnaś się unosić, kochanie, pan Malone jest dziennikarzem, wszystko to, co słyszy, wydrukuje jutro w swej szmacie, a extra tuzin egzemplarzy kupią zaraz nasi sąsiedzi. „Oryginalna historja z życia High-life’u“ — przebywając na tym marmurowym piedestale mogłaś istotnie sięgać do wysokich sfer. Potem tytuł drugi „Rzut oka na oryginalną rodzinę“. Tak, jak wszyscy jego koledzy, pan Malone żywi się padliną i wszelkim brudem — „porcus ex grege diaboli“ — prosię z djabelskiego stada — oto czem jest Malone. Nieprawdaż?
 — Pan jest doprawdy niemożliwy — zaprotestowałem gorąco.
 Roześmiał się hałaśliwie.
 — Będziemy tu mieli niebawem całą koalicję — rzekł, spoglądając kolejno to na mnie, to na swoją