Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/490

 Sędzia zadzwonił, weszli żandarmi i odprowadzili Lucjana do więzienia.
 Sędzia zwrócił się do agenta, który zdjął już niebieskie okulary.
 — Przypatrzyłeś się dobrze, panie Challet, młodemu człowiekowi?
 — Tak, panie, poznam go wszędzie.
 — Co myślisz o nim?
 — Myślę, że popełnił czyn przeciwny prawu, lecz muszą tam być okoliczności łagodzące, albowiem jest to na pewno chłopiec uczciwy, prawy i bardzo uczuciowy!...
 — Jutro po ósmej z rana wypuszczą z Mazas tego młodzieńca; będziesz go pan miał na oku, krok w krok będziesz za nim chodził, dopóki nie będziesz pewny, że udał się do Petit-Bry, do willi hrabiego Roncerny.
 — Dla pewności będę mu jutro towarzyszył wszędzie, ma się rozumieć, żeby się tego nie domyślił...
 — Straszne cierpienia czekają jutro tego biedaka — ciągnął sędzia — boję się, ażeby nie zapomniał przysięgi... Uważaj pan na wszystko, co się stać może, a twoje spostrzeżenia rozciągnij i na tych, z którymi do czynienia mieć będzie. Zadanie, jakie panu powierzam, ważniejsze jest, niż się komu zdawać może.
 — Zastosuję się w zupełności do rozkazów pańskich.
 — Gdy zajdzie tego potrzeba, stań zawsze po stronie Lucjana, choć byś miał tu zdradzić swoje stanowisko, a głównie niech jutro wieczorem będzie w Petit-Bry.
 — Będzie tam, panie sędzio.
 Sędzia podał agentowi kilka luidorów na wydatki.
 — Kiedy mam zdać raport? — zapytał tenże.
 — Pojutrze.
 Agent ukłonił się i wyszedł.
 Powróćmy do Boissy-Saint-Leger.