Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/373

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


„Pódź, zabij złodzieja swego,
„Któryć czyni wiele złego!“
Pasterz do jamy przybieżał,
Wilka w ciasnej dziurze zastał,        30
A tamże go kijem zabił,
A i skórę z niego zlupił.
Tedy liszka tam przypadła,
Iżby wilczy obłów jadła;
A nie mogła tego baczyć,        35
Iż ją zasię miał chłop zdradzić.
Wnetki tam sieci zastawił
A liszkę też w nich ułowił;
Ona, gdy tam umierała,
Sama na się tak wołała:        40
„Sprawnieć-em się ułowiła,
„Bom też wilka przyprawiła,
„Iż zginął moją poradą:
„Obchodziłam się z nim zdradą“.
Rychłociem ten żywot straci,        45
Kto się cudzym ubogaci,
A który zdradza bliźniego,
Będzie zdradzon od drugiego.

Romulus III, 6: Hervieux (II, 216) Lupus, vulpis et pastor. D (20) De lupo et vulpe. St (148) De vulpe et lupo. C (96) O lissce a o wlku. — FE (17) O wilku z liszką. — Minasowicz (89) Wilk, liszka i pasterz. — EW (52) Wilk i liszka.

178. Umysł niewieści nie ma stałości.

Mąż z żoną w małżeństwie trwali
I barzo się miłowali;