Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/350

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


165. Wielka jest świeboda bez złego sąsiada.

Kiedy Pan Bóg wszytko stworzył,
Żywiołom swój rząd ułożył:
Dary zwierzętom rozdawał,
Któregoby kto pożądał.
A gdy ini wybierali,        5
Co godnego sobie znali,
Małż się pokornie pokłonił,
Prośbę ku Bogu uczynił:
„Miły Panie! racz mi to dać,
„Bym w swym domu zawżdy mógł trwać:        10
„Chocia bych spał albo chodził,
„Bych go zawżdy z sobą nosił!“
A tedy Bóg małża spytał,
Przeczby tak trudnej rzeczy chciał:
„Z wielkąć pracą to musi przyć,        15
„Z swoim domem zawżdy chodzić“!
Rzekł małż: „Wolę tak pracować,
„A w proznym domu mieszkać,
„Niż gdybych złego sąsiada miał,
„A nie mógł pozbyć, gdybych chciał“.        20
Kiedy kupujesz dziedzinę,
Opatrzże kożdą winę!
A tać jest niemała wada,
Jeśli masz złego sąsiada.

Abstemius 71 De cochlea, patente ab love, ut suam domum secum referre posset. — FE (233) O ślimaku i o domie jego. — por. Niemcewicz II, 16 Ślimak.

166. Strzeż sie gości, którzy mają ości.

Jeż, gdy zimę blizką widział
A na nię się źle przyodział,