„A tak, gdy tylko z samą był, 3085
„Poniewoli córkę zgwałcił;
„Ona tego żałowała,
„Płacząc, ojcu wymawiała:
„Jakożeś sie Boga nie bał,
„Iżeś to ze mną udziałał? 3090
„Lżejby mi zgrzeszyć z innych stem,
„Niźli z tobą, z jednym ojcem!
„I ja, bezecni Delfowie,
„Okrutniejszy, niżli lwowie,
„Wolałbych sie z smoki widzieć, 3095
„Niżli od was tę śmierć cierpieć.
„A przetożci was przeklinam,
„Na świadectwo Boga wzywam,
„Aby mię raczył wysluchać,
„Nad wami pomstę udziałać“! 3100
Oni o tym nie myślili,
Z skały go na dół zrzucili.
Ezop takowy koniec miał,
Który wszem królom mędrował!...
A potymże w krótkiej chwili 3105
Delfowie skarani byli
Morem, glodem i walkami,
Które mieli z sobą sami.
A gdy się wroga radzili,
Jakoby tego pozbyli, 3110
Wróg Ezopa kazał błagać,
Kościół k jego czci zbudować.
Ale wżdy mieli sumienie
Za swe niecne uczynienie,
Które je zawsze straszyło, 3115
Rata na nim dosyć było.
Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/183
Ta strona została przepisana.
