Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/156

„Przeciw owcam bój czynili.
 „Owce, nie mając z nie siły.
„Psów na swą pomoc prosiły,        2230
„Aby to chcieli uczynić,
„Od wilków ich zawżdy bronić.
 „Psi to radzi uczynili,
„Wilki od trzody gonili
„I mężnie im odpierali,        2235
„Przekażać owcam nie dali.
 „Wilcy, myśląc, co udziałać,
„Iż nie mogą owcam zdołać,
„Taką radę umyślili:
„By pierwej psy zatracili.        2240
 „Wszystka tedy wilcza obec
„Posłali posły do owiec,
„Wiecznego miaru żądając,
„Tę jednę rzecz wymawiając,
 „By wszystki psy w ich moc dały,        2245
„Samy prześpiecznie mieszkały:
„Wszystkić niezgody usiędą,
„Kiedy wilcy psów strzedz będą.
 „Owce głupie uwierzyły,
„Pokój z wilki utwierdzieły;        2250
„Oni, wziąwszy psy podług zmowy.
„Pourywali im głowy;
 „A kiedy psy potracili,
„Wolno owce drapieżyli,
„A iż nie miały obrony,        2255
„Kąsali je ze wszej strony“.
 Ezop gdy tę baśń powiedział,
Wszystek gmin głosem zawołał:
„My Ezopa nie wydamy,